Wanneer de nacht valt
en haar deken spreidt
kan ik de sterren ontwaren
wat de hemel met mij doet
kan ik nog steeds
niet verklaren
mijn gedachten floreren
mijn inspiratie stijgt
zou het de stilte zijn
wanneer alles in mij zwijgt
Lia
Will Hanssen: | Woensdag, januari 03, 2007 15:37 |
Mooi gedicht Lia, als het lawaai het zwijgen is opgelegd zal de stilte spreken. Liefs, will |
|
M@rcel: | Woensdag, januari 03, 2007 12:27 |
heel mooi geschreven Liefs M@rcel |
|
erje: | Woensdag, januari 03, 2007 11:14 |
best mogelijk maar meestal kun je door stiltes ook inspiratie opdoen, alhoewel bij jou die inspiratie niet ontreekt liefs erje |
|
dichterbij: | Woensdag, januari 03, 2007 09:54 |
door stilte komen mooie dingen boven en dat noemt men inspiratie. mooi geschreven lieve groet |
|
sunset: | Woensdag, januari 03, 2007 09:16 |
Ik denk dat de nacht ons tot rust (kan) brengt (brengen). En daarom dat onze emoties veel duidelijker hoorbaar, voelbaar zijn. Maar ik heb er eigenlijk nooit zo bij stilgestaan. Mooie graag gelezen verwoording door jou. Liefs en warme genegenheid, sunset |
|
Hilly N: | Woensdag, januari 03, 2007 09:02 |
Wat een mooi gedicht Lia. lieve groet van Hilly |
|
remie: | Woensdag, januari 03, 2007 07:22 |
ik duik dan mijn bedje in, liever het licht...liefs remie | |
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 03 januari 2007 | ||
Thema's: |