waar gij net nog stond
terwijl een fluisterstem
door mn gedachten maalt
zacht schreeuwend naar
hulp.
Nu ik hier de wind kus
’s morgens, uit mijn raam
kriebelen de gedachtes
en diepste verlangens
mijn lippen.
Mijn tong die danst,
achter mijn lippen
voor jou, voor ons
om zo bewegend
alles te zeggen
wat het ook mag zijn
waar het leven ook
schijnt – (niet hier.)
Vermoord is de glans
dof is het gezicht
van ’t jonge kind
geworden
zie de pijn in een glimlach
waar geluk hoorde te liggen
maar vroegere pijnen hebben
haar hoop weggenomen.
*Lovely Rose*: | Woensdag, januari 03, 2007 11:26 |
heej lieferd, De hoop zal niet wegblijven, samen met thomas kan je het maken, i believe in that! xxx hvJee |
|
Rode Roos: | Dinsdag, januari 02, 2007 12:59 |
laat de hoop niet vooraltijd verankerd zijn, laat het terug komen meis. Het leven is echt mooi, soms! xx Hvjj |
|
Roo$je: | Maandag, januari 01, 2007 17:15 |
Altijd moet hoop in het leven blijven - De wereld is een glimlach die we zelf op ons gezicht toveren.. Mijn Liefs, Kus |
|
Oxygénéé: | Maandag, januari 01, 2007 16:13 |
Echt mooi dit! | |
sunset: | Maandag, januari 01, 2007 16:05 |
Droen pijnvol verlangend. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
Auteur: *Mijn Geheim* | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 01 januari 2007 | ||
Thema's: |