in de nacht was ik verdwaald
zonder licht & zonder leiden
de waarheid werd vertaald
terwijl ik die juist wou vermijden
m'n schoenen vol met zand
& mijn huid kapotgevroren
met m'n zakken in m'n hand
mijn verstand totaal verloren
ik strompelde, ik kroop
maar weet ik veel naar waar
met mijn ziel overhoop
zover weg van daar
een einde is er niet gekomen
misschien ooit, op een dag
als mijn waarheid stopt met dromen
dat mijn hartje weer eens lachen mag