Mijn handen doen mij pijn,
Het spijt me dat ik ben hoe ik moet zijn,
Ik kan niks goed doen,
Anders ben ik een ongelovelijke oen,
Ik wil nooit meer leven,
Maar ik ben bang om te sterven.
Ik breek het glas en ik zie de scherven,
Ik zie mezelf met tranen op mijn gezicht en bloed op mijn handen van het slaan,
Ik ben zo jong en niet klaar om te gaan,
Maar tog zie ik in een heel klein glas scherf mij naast de dood staan.
Niemand weet dat ik elke avond huil,
En in mijn hart zit een grote kuil,
In mijn ziel zit niks meer,
En mijn tranen voelen mijn huid keer op keer,
Zoals ik al zei....
Ik wil nooit meer leven,
Maar ik ben bang om te sterven,
Maar hoe mooi zou het daar zijn,
Zo mooi zonder mijn leven zonder iemand en voor eeuwig zonder PIJN....