voel je ook de warmte
niet te uiten in woorden
de met liefde geladen sfeer
dat “thuis”gevoel
bij hen, wiens licht je bent
naar wie je terugkeert, elke keer
kan je me vergeven
dat jouw stralen me verblindden
en ik je volgde nergens naar
nee, spijt heb ik niet
soms een stom gevoel
en liefdesverdriet, heel zwaar
je raakte me heel diep
liefde stroomde door alles heen
jij, heel bijzonder en lief
opende mijn hart en ogen
toonde en reikte me dingen
pakte als een hartendief
ik wist eigenlijk van tevoren
dat er niets zijn kon
maar ik voel nog de hunkering
zelfs vanuit dit warme nest
nooit zal het helemaal verdwijnen
toch wordt ook dit ooit herinnering