Het is een tijdje geleden
eigenlijk al een beetje verleden
maar vergeten doe ik maar niet
je bent er nog steeds alleen niemand die het ziet
af en toe lig ik eens te denken
wat ik jouw in je levensdagen nog had kunnen schenken
dat ze er pas zo laat achter kwamen
maar goed in mijn hart zijn we soms gezellig samen
overal waar ik ga
weet ik dat ik er niet alleen voor sta
altijd ben je bij me en om me heen
je hielp me in tijden dat de zon even niet scheen
de ziel die rond dwarrelt om mijn schouders heen
de ziel die me waarschuwt voor meen en geen
ik heb veel spijt
dat ik je niet even gedag heb gezegd toentertijd
dit is iets dat ik mezelf nooit vergeef
je was toen wel mijn lievelings neef
hoe zou jij je gevoeld hebben
je was zo sterk je hebt je nooit laten kennen
een paar jaar lang iedere dag
iedere keer weer naar het ziekenhuis
je begon de dag altijd met een lach
zo nu en dan mocht je een keer naar huis
ik heb zitten huilen
ik heb het heel lang kunnen verschuilen
alleen het heeft geen nut gehad
misschien was ik bang dat ik vergat
dat ik nu weet
en je nooit meer vergeet
en dat mijn spijt
tot nog meer missen en houden heeft geleid