De hemel, gevuld met engelen in blauw habijt.
Hun vleugels schitteren roze in de ondergaande zon.
Zij reiken hun armen zo vriendelijk naar mij.
Tillen mij op en laten me zweven,
tot ver in de horizon.
Ondanks hun zwijgen kan ik hun begrijpen.
Zij maken mij duidelijk dat alles
hierna niet is gedaan.
De harmonie voor elkander en voor mij,
hun vriendelijk lachende en speelse
houding doen mij verstaan.
Zonder instrumenten hoor ik muziek
eerder harpen dan de bekende bazuin
Het dringt door mijn leden.
Zachtjes keren ze terug daar waar
ze mij hebben opgenomen
en laten me gevoelig beneden.
Nog kijk ik omhoog en zie de blauwe
hemel, hier en daar een wolk
die de vorm van engel aanneemt.
Ik zucht om dit visioen maar daarna
keer ik naar huis
Om haar te kussen die me in de armen neemt.