Je wilt niets delen, hebt een dode ziel,
verborgen door levendige, bruine krullen.
Kans op herstel is zo goed als nihil,
waar je vader zat, kan niets meer vullen...
Wenend toonde je gezicht me even je verdriet,
scheurend, brekend, je huilde intens.
Maar ik durfde het niet, en troosde je niet,
't risico je opnieuw kwijt te raken was immens.
En geloof je me wel als ik zeg,
dat ik je omhelsde, en jij mij?
Alleen, toen ik mijn ogen opende was je weg,
Want ik kwam weer 'te dichtbij'...