Spiegelbeeld.
Wie is dat?
Wie ben ik ?
En wat is deze leegte...,
dat mij betast,
zoals verlaten in een vergeten,verzonken stad.
Een tik...
een seconden er weer bij...
Ik vraag :
”wie ben ik?”
een tik ..
een tel minder dat er nu nog over is van mij...
Steeds meer een stapje verder weg van het leven.
Dichter bij de dood
steeds meer toch iets vrij.
steeds verder weg verzeilt in tranen wat door woeste golven verontrustig zijn weggedreven.
Spiegelbeeld.....!
“wie ben jij?”
wat wil ik aan jou geven?
En hoe ik moet dat doen?
Wie ben ik toch?
En wie was ik in de tijd van toen
Ik voel geen roeping,
geen opdracht.
Ik voel geen zin van het leven
noch een doel te blijven bestaan.
Kon ik me maar om draaien .....
zoals het spiegelbeeld
Gewoon tot het niets vergaan.