De regen viel te hard vandaag;
woorden bliksemden door in
geraakte harten, de zwakken
wachten, schreeuwenden
laten zich niet op hun hakken
trappen
lege emmers stonden tot de
laatste rand gevuld. De lach
gestorven, betraand gezicht
men had bedacht dat aan
het eind van deze dag
de stilte weer doorbreken zou
en woorden mooier werden dan
voorheen.
Claire Q: | Donderdag, december 14, 2006 21:51 |
Mijn bewondering, meer dan! Liefs,, |
|
Mathilde: | Donderdag, december 14, 2006 21:06 |
bijzonder... (mooi, natuurlijk) |
|
Artifex: | Donderdag, december 14, 2006 20:56 |
Doet me denken aan Acda en de Munnik: dan schreeuwt ze en dan zwijgt ze, en ik schreeuw en zwijg naar haar... Liefs, Artifex. |
|
Sifra.K: | Donderdag, december 14, 2006 19:30 |
Wat een einde... Knufje? |
|
Paul de Bruyn: | Donderdag, december 14, 2006 18:15 |
Tussen regen en tranen... is de wolkenbreuk. Liefs, |
|
lainey: | Donderdag, december 14, 2006 18:01 |
wauw! helemaal herkenbaar voor vandaag ;) heel mooi omschreven! liefs, willie |
|
Jusst.: | Donderdag, december 14, 2006 17:58 |
mooi geschreven.. ! x Jusst. | |
Auteur: Marjolein. | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 14 december 2006 | ||
Thema's: |