Blijft me scherpen
zou willen dat ik minder peinzen doe
maar zou het nooit weg willen geven
misschien aan mijn stilte binnenin,
dat voor haar daar is te leven
aan de diepten van de aarde schenken
in zeeën van vergetelheid willen werpen
aan het hemeldak de sterren geven
maar ze onderhoudt me, blijft me scherpen
wat moet ik met minder peinzen
ik zou haar missen, ik voel een haar
die werelden opent, begraaft, sluit
ze is een pijler, die ik liefheb
met een eigen lastig stemgeluid
willem
-MoonFlower-: | Zondag, februari 28, 2010 19:42 |
Mooi verwoord. Graag gelezen. Liefs, |
|
mamsiemomo: | Woensdag, december 13, 2006 22:53 |
Volgens mij noemt men dat LIEFDE Prachtig gedicht! Liefs, Mo |
|
M@rcel: | Woensdag, december 13, 2006 12:36 |
schitterend mooi poetisch geschreven Willem Liefs M@rcel |
|
sunset: | Woensdag, december 13, 2006 11:49 |
Mooi dit en heel graag gelezen willem. Liefs en fijne dag verder, sunset |
|
hiljaa: | Woensdag, december 13, 2006 09:19 |
prachtige poëzie knufliefs--hiljaa-- |
|
Annemieke van der Ven: | Woensdag, december 13, 2006 08:39 |
Ik lees vrouwelijk hierin ;) vooral denk door je laatste zin... liefs.... |
|
Windwhisper: | Woensdag, december 13, 2006 08:30 |
wauwwwww Willem, mooi... goede morgen, er staat hier weer een pracht |
|