Wat als alles is mijn leven,
Geen enkele betekenis had.
Waarom is het me dan zo bijgebleven,
Waarom ben ik het dan zo zat.
Laat me nou eens met rust,
Met die leugens elke keer maar weer.
Ben je je er dan niet van bewust?
Dit alles doet me zo zeer.
Niets voor niets is alles zo gelopen,
Niets voor niets praat ik niet.
Toch ben ik altijd blijven hopen,
Dat je het misschien eens inziet.
Inziet wat het voor invloed heeft,
Mijn hele leven is hopeloos.
Maar dat is niet waar jij om geeft,
En dat maakt me zo verschrikkelijk boos.
Was ik maar niet jou kind,
Was jij maar nooit mijn vader.
Had ik geen last van al die tegenwind,
Was jij maar niet van mijn leven de dader.
Ooit zul je erachter komen,
Dat jou kleine meisje, niet zo klein meer is.
Omdat ik niet meer ben langsgekomen,
Want dan heb jij een gevoel van gemis.
Ik zal er niet om treuren,
Teveel ellende heb je mij bezorgt.
Dit moest nou eenmaal zo gebeuren,
Want daar heb je zelf voor gezorgd.