Mijn hoofd zit soms met gedachten zo vol
verwijten, vergevingen, nachtmerries en dromen
waar het anders was zo leeg en zo hol
je hebt mij door elkaar geschud, uiteengenomen.

Mijn wereld stond laatst op zijn kop
je hebt iets gedaan wat ik nooit kon geloven
je hebt je laten gaan, je plezier kon niet op
ik bleef leeg achter geheel ondersteboven.

Ik ben bang dat je niet meer wil
dat drijft mij soms tot waanzin
waardoor jij weer wordt doodstil
en je verschuilt helemaal binnenin.

Mijn vertrouwen in jou is wat zoek
een groot deel kon ik weer verwerven
leven doen we in een driehoek
ik leef nog effe tussen de potscherven.

Ik wil met je verder gaan,
weet soms niet goed hoe
ik wil je naast me hebben staan
ondans wat ik je aandoe.

We moeten elkaar vergeven
samen verdergaan hand in hand
terug durven te leven
en opbouwen die onbreekbare band.

Ik moet je geloven, woord voor woord
op en tussen je lijnen lezen
je behandelen zoals het behoord
en je complimenteren is aangewezen.

Ooit was je mijn jeugdvriendin
hebben we samen gedroomd
je bent nogsteeds mijn bosgodin
ongetemd en niet ingetoomd.

Gelukkig wil ik je laten voelen
herboren in een nieuwe relatie
de oude koeien doorspoelen
je geven wat variatie.

Hou mij kort aan het lijntje
maak je wensen kenbaar
ik ben toch jou konijntje
met wat veel borsthaar.

Samen gaan we er geraken
dat weet ik zo zeker
we gaan nog heel wat meemaken
als je drinkt uit mijn toverbeker...