een meisje
liep met gebogen hoofd het kerkhof binnen,
bevende handen hielden bloemen vast
Ze volgde een pad, oh ja ze kent het van buiten,
ze weet precies waar haar zusje ligt,,
Zo moeilijk is het trouwens niet,,
al die kleine kindergraven om haar heen,
tranen staan in haar ogen wanneer ze aan het graf komt
ze legt de bloemen neer, en gaat zitten,
ze verteld de kleine meid, over haar leven, over haar pijn,
ze verteld hoe hard ze haar zusje mist..
Tranen stromen, handen beven,
Mensen komen langs,, ook een kind verloren,
ze kijken met die blik vol medelijden,
ze kijkt niet terug, ze wil niet ..
Het lijkt alsof de wereld stilstaat,
en even denkt ze aan hoe het zou zijn,
als haar zusje er nog wel was..
Zou het echt veel anders zijn,
Misschien heeft ze wel geluk, dat ze hier niet is
Ach, misschien is ze zelfs gelukkig,,
Het meisje staat recht,,
Vaarwel zusje,, fluistert ze..
terwijl de tranen in haar ogen staan,,
Maar even glimlacht ze..
En fluistert ze.. ik ben zo blij,,
dat jij mijn zusje bent..
En toen draaide ze zich om,,
en wandelde weg,,