Dood
Er zijn geen woorden voor te vinden
Dood is zo’n eenzame leegte
Niet voor diegene die dood gaan
Wel voor hen die achterblijven
Een leegte laat je alleen achter
als je je leven inhoud hebt gegeven
Vlammen in het leven
Nu en dan sterven van geluk
Dan pas kun je zeggen
Ik ben er geweest
Niets dan goeds over de doden
Zelfs slechteriken worden de hemel in geprezen
Mensen die het verdiend hebben krijgen
pas na hun dood een schouderklopje
Eentje die ze gemist hebben tijdens hun leven
Zij lezen dan in hun rouwadvertentie
dat ze lief, zorgzaam, onmisbaar waren
Waarom werd dat niet gezegd
tijdens zijn of haar leven
Waarom wordt er tijdens het leven
niet geuit wat diegene waard is
Wacht niet tot de valreep of daarna
Voor wie doe je het dan
Voor hem of haar, waar je afscheid van neemt
Of voor jezelf, opgezadeld met een schuldgevoel
van dat had ik eigenlijk nog willen zeggen
Onthoud:
Kom nu langs, nu ik nog leef
Niet alleen op mijn begrafenis
Want dan kun je niet meer
met mij praten, lachen, huilen
en zoveel andere dingen met me delen
Doe het tijdens mijn leven
Indien ik eerder doodga dan jij
Onthoudt dan de herinneringen
Een waardevol bezit
Er is dan geen eenzame leegte
Want echt dood ben je pas
als men je vergeten is.