In je ogen kon ik altijd lezen wat je wou zeggen
Nee zei ik dan je hoeft het niet uitteleggen
Onze gedachten, ons verdriet, onze pijn
Alles wat de ander had, zou van ons samen zijn
Op het goede moment een schouder om op te huilen
Hekjes plaatsten we voor elkaar zijn diepe valkuilen
We voerden hele gesprekken zonder woorden
De meeste keken dan alsof we niet spoorden
Maar wat kon ons het schelen we hadden toch elkaar
Laat ze praten besloten we altijd maar
Alles, alles wat we hadden is in 1 klap vergaan
Alle warmte alle liefde het mag niet meer bestaan
Ik kan niks anders zeggen dan:
Ik mis je zo ...