Geen werkelijkheid draait om mijn gedaante heen.
Geen relatieve situaties wat ik nog kan herkennen.
een hart, geest een ziel alleen.
schuivende beelden voor mijn ogen laten het zicht niet echt wennen.
zoals een schrik ...,waarna ik schrok..... aldus zoals een vreemdeling
een vervaagde herinnering wat het verleden uit mijn innerlijke gedachte weg laat rennen.
Varen door gevoelens in de auro dat drijvende sterren weer tot de hemel in laat stralen.
in het donker zwarte duisteren.
en er is geen logica om te kunnen halen.
enkel een reis om door faces heen te gaan verdwalen.
Verstoort door gedachtens dat denken de trip te doen falen.
kleuren drukken hun aanwezigheid.
muziek schreeuwt het ritme zo hard het kan.
Het lijkt alsof ik van het leven ben bevrijdt.
Alsof ik mezelf ben vergeten in de uuren van de tijd