Dood mij
Nachtenlang last van insomnia
Geen trek meer, net geen annorexia
Krijg geen hap door m'n keel
Elke woord dat ik zeg is een woord teveel
Het enige wat mijn tong ontglipt behalve kots en andere rotzooi
Is een simpel smekend pleidooi:
Dood mij..
Maak een einde aan m'n donker hart
Wacht op een antwoord met smart
Dood mij..
Val voor je ogen op m'n knieen
Heb niks te verliezen
Vraag alleen maar om liefde..
Dood mij met zoenen en knuffels
Geef mij een uitweg zonder boksbeugels en knuppels
Overwelm mij met lieve woorden en zoete toespelingen
Troost mij met knipogen en liefdevolle dingen
''Wil niet dood als het iemand droevig maakt
Dus overtuig me en maak alles het weer waard''
..Zulke momenten zijn haast een unicum
Normaal gesproken geeft ik alles tot het maximum
Maar mocht het niet lukken, ligt m'n hart in duizend stukken
Leer mij dan weer te stralen als aluminium
dus dood, nee troost mij,
zoals alleen jij dat kunt...