ademt onafhankelijk zijn
licht verdwaald
kijkt ze de wereld aan
een donkere vlek
ogen uit een schaduw
bij de muur
ademt onafhankelijk zijn
de geur van bier
en rookt het gif
dat basis lijkt voor
dubieus vertier
ze raakt ons
als ze wankelt
de muur haar loslaat
en een schaduw wegvlucht
met haar grijns
rotte tanden klagen
vingers wijzen met hun
zwarte nagelranden
naar de wanhoop die
verloren voor ons staat
we lopen door
gebroken schreeuwt ze
ons geweten wakker
doe wat voor die stakker
fluistert medelijden in ons oor
wil melker
05/12/2006
hiljaa: | Dinsdag, december 05, 2006 20:35 |
droefmooi neergeschreven knuflefis--hiljaa-- |
|
lonely 1: | Dinsdag, december 05, 2006 18:01 |
prachtig verwoord, en het is idd om medelijden mee te hebben, liefs, lonely 1 |
|
MayadeBij*: | Dinsdag, december 05, 2006 17:05 |
bijtje zit weer braaf zonder sigaret aan de thee; gaat eerst zichzelf omhoog werpen ;) Mooi gedicht! Kus. | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 05 december 2006 | ||
Thema's: |