Het afscheid
Er is natuurlijk verschil bij een afscheid van een directeur en een gewone medewerker. Ik, die het genoegen smaakte om vorig jaar in de Pre te mogen, mocht verleden week het afscheid bijwonen van ‘onze directeur ’ .Dat is zooooooooooo anders dan bij een gewone boerenlul als ik ben. Want dat wordt wel duidelijk bij het zien van al die gedrapeerde tafels, je weet wel met van die rokjes aan en daar het lekkerste van het lekkerste op uitgestald.
Kom ik op de zaak en zeggen ze tegen mij: willem, moet je dit eens lezen wat we per mail gekregen hebben: laat de gasten eerst voorgaan bij het eten/ niet gelijk aan de bar gaan staan en bestellen/laat de gasten eerst plaatsnemen/als je afscheid van de directeur wilt nemen, doe dat dan een andere keer, hij is morgen ook nog even op de zaak. En nog meer van die onzin. Natuurlijk weet ik van niks en mijn naam is Haas Lommert, maar behoor nog wel tot het personeel door in het afgelopen jaar nog één dag in de week te werken. Ik was nog nodig en bruikbaar, vonden ze. Ik had besloten om ook op deze dag vrijwillig te stoppen. Lang genoeg gewerkt. Mijn ‘ feestje ’was verleden jaar, dus ik zou niet meer in beeld komen
Het feest begint. Golfclubs worden aangeboden. Goòòooøøolfclubs, als je het uitspreekt zoals die Badgasten ( ik blijf ze zo noemen) doen, dan moet je en een hete aardappel achter in je strot duwen en je onderlip laten verbouwen om dat uit te braken. Personeel staat aan de kant, en de mindere Badgasten storten zich op het eten.
De ‘hogere’ hebben meer fatsoen en wachten, wachten. ‘ Mijn jongens ’ kijken en kijken…naar mij. Dan zijn er geen haren nodig om tegenin te strijken.
Kom kinderen, op naar onze maaltijd , en in volgorde van rang hè ?! Iedereen zijn slabbetje bij zich ? :) Daar liep Het Personeel in ganzenpas achter mij aan te sjokken. Naar wens liep het niet helemaal, gezien het smoelwerk van de nieuwe directeur. Het eten was fantastisch, geweldig, zeer, zeer smakelijk. Had ’s avonds thuis pien in de buuk, dat wel.
O ja, ik werd nog even naar voren geroepen en tussen neus en lippen een bos bloemen aangereikt. Ik was dan ook definitief voor het laatst, wisten ze. Hoe hebben ze het kunnen onthouden. Ben ze dankbaar daarvoor, zekers.
Nee, ik hoefde niets te zeggen, had al genoeg gesproken, vorig jaar. Strak schema hè. Het woord af-scheid heeft nu ook een hele andere betekenis voor mij gekregen. Nu, nooit meer naar de zaak….. Snif, de bloemen stonden na een dag al op verleppen.
En ik zag dat het goed was;)
willem
H.J.: | Dinsdag, december 05, 2006 00:56 |
mooi, bijna (toch een beetje) hartzeer en ook ironie smaakbaar in jouw betoog. de laatste regel, de regel der berusting. je kunt altijd nog gaan golfen:) winderige (extern) nachtgroet H.J. |
|
mamsiemomo: | Maandag, december 04, 2006 23:44 |
Lijkt me toch wel kwetsend, als je opgedragen wordt de gasten eerst te laten. Alsof een mens met normen en waarden dat niet zou doen... Je hebt dit-toch wel pijnlijke moment- leuk en met humor geschreven. Moest er stiekem wel even om lachen. Zag de situatie zo voor me...... Geniet nu maar van je rust. Werk is/was maar werk. Leven is belangrijker......... Dikke knuf, Mo |
|
Jan van Dord: | Maandag, december 04, 2006 20:33 |
Zonder een hete aardappel in m''n strot zeg ik.Wat een realistisch gedicht, het is precies zo als je beschrijft. en iedereen roept haleluja, en is het met iedereen eens !! Heel mooi gedaan Willem ! jan |
|
Will Hanssen: | Maandag, december 04, 2006 16:30 |
Erg leuk verwoord Willem, maar ik vind dat alle mensen gelijk moeten worden behandeld, als ze in hun blote reet staan zijn ze toch allemaal hetzelfde.... Graag gelezen! Liefs, Will |
|
mums: | Maandag, december 04, 2006 15:54 |
dit verschil heb je smakelijk en mooi beeldend neergezet. Ik zie het hele tafereel zo voor me hihi. Geniet jij maar lekker van je vrijheid nu. liefs mums |
|
hiljaa: | Maandag, december 04, 2006 15:53 |
bedaznkt voor dit delen graag gelezen en geniet nu maar van de drukke dagen hahaha! knufleifs--hiljaa-- |
|
remie: | Maandag, december 04, 2006 15:49 |
mooi geschreven willem, zo is het leven, rijkdom vergaart steeds meer en jan boeren lul word met de nek aan gekeken...maar daar moeten ze het uiteindelijk wel van hebben, want zelf de handen uit de mouwen steken kunnen ze niet, ik haat dat soort feestjes....liefs remie | |
Reiger: | Maandag, december 04, 2006 13:53 |
Hihihihihi....leuk verwoord Dat eeuwige verschil ook altijd....maar met de billen bloot zijn we allemaal gelijk ;)....toch? |
|
sunset: | Maandag, december 04, 2006 13:49 |
Graag gelezen. En ja, zo gaat dat ;=). Liefs en fijne dag, sunset PS: De mooiste bloem had en heb je al. En die verlept niet. |
|
M@rcel: | Maandag, december 04, 2006 13:32 |
prachtig mooi verwoord en geschreven Willem Maar ik wil niet katten hoor, maar je moet wel water bij de bloemen doen:-)hihi..dan blijven ze wel even mooi staan..;) Liefs M@rcel |
|
Dirk Hermans: | Maandag, december 04, 2006 13:30 |
goed verwoord | |
blauw-oogje-73: | Maandag, december 04, 2006 13:28 |
Mooi geschreven. En ja wat een verschil is er tussen mensen. het zou niet mogen je werkt allemaal voor je geld. En zonder het gewone werkvolk kan de directeur niet. Geniet van je vrije tijd. liefs blauw-oogje-73 |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 04 december 2006 | ||
Thema's: |