Dodelijk geluk

Het is alsof ik één ben

van die twee kaarsen die ik brand

Er gaan zeeën van tijd voorbij

niet wetend waar je beland

Andermans woorden doen zo’n pijn Voor jezelf helemaal geen begrip Vraagt je af hoe het zou zijn als een pas geslachte kip Ziet het bloed al stromen Prachtig donker, rood Hoort het moment al komen van de stille dood

........

Jammer dat ik ik ben maar jij blijft liever jij Als ik en jij eens één was kwam de dood voor allebei

Wat lijk ik dan gelukkig te wezen

Geschreven door

+lory+

Reacties op dit gedicht

+lory+ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Over dit gedicht

Auteur: +lory+
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 02 december 2006
Thema's: [Bedrog] [Dood] [Delen]