er was altijd een uitweg,
een einde aan verdriet.
maar telkens als ik verder kijk zie ik het niet.
de stappen die ik neem.
vol moed en kracht.
maar waar is het nu ben ik dan echt zo neer gezakt.
en de zon waar ben je?
de donkere wolken hebben je toch niet verslagen.
of is mijn nachtmerrie echt waarheid.
ik sta boven de trap.
de treden naar beneden lijken wel een dolhof.
en het maakt me gek ik wil weer gewoon zijn.
en waar is de liefde
verdwenen misschien is het weg opgebrand?
het leek eindeloze liefde..
en ik het meisje aan in de spiegel.
geen mooie uitstraling nee het is dof.
waar is dat meisje waar is dat zelfverzekerde meisje?