‘Was het de duivel?’ ‘Hij was nog niet klaar hier’.. het dwaalt nog door mijn hoofd.
Ik stond daar maar te staren naar die kist, totaal verdoofd.
Dat een mensenleven ineens zo’n puinhoop kan zijn
En ik schreeuwde en ik huilde zo, het deed zo’n pijn.
En mijn moeder; ‘rustig maar het komt wel goed’..
Maar ik geloof niet meer in sprookjes, ik denk dat niemand in onze familie dat nog doet.
Waarom er zomaar een einde moest komen aan jou leven,
En wij hier zo verdrietig achterbleven.