Regen druppels vallen uit de lucht.
spatten uiteen op de bodem van mijn hart.
Ik ben naar het duister toe gevlucht.
Mijn eigen bloed heb ik gedronken.
Uit mijn ogen rollen diepe vuur rode tranen.
Ik ben in het verdriet tot niets gezonken.
Donderwolken.....bliksemshiften en hagel vlokken verstoren mijn gedachten.
Er is geen uitweg meer.
Te lang heb ik erop moeten wachten.
Handen en schouders zullen mijn pijn niet meer kunnen verzachten.
Er is niks meer om me bij neer te leggen.
Geen woorden wat mij nog rust.
geen zinnen wat een troost zou kunnen zeggen.
laat me in het donker vergaan.
Ookal is de eenzaamheid nog zo alleen,
draai je om bij elke nieuwe rollende traan.
Want zoals een verlaten steen,
zal dit ook nooit meer weg gaan.
Zal vroeger nooit meer terug komen.
word het verleden nooit meer nu..
Laat mij dan vergaan in mijn aller donkerste dromen.