stilheid
laat me dwalen, dolen doelloos
zwerven langs het zwerk der voel
los van denken, donker doemend
in rozenschijn en manegeur
vang me als ik val in verloren
koorddans van kwetsbaarheid
wankel wandel over ragfijn web
gesponnen van sterrendraden
schuil de stilheid in de schuchter
wieg een wijle zonder waarom
enkel in eenvoud van het zijn
wijl ik ben die ik ben
dichtertje: | Zaterdag, december 02, 2006 20:18 |
heel mooi verwoord..! prachtig gewoon.. knuff..xx |
|
fortuna: | Woensdag, november 29, 2006 23:34 |
Mooi kwetsbaar gevoelig. Liefs |
|
plezierke: | Woensdag, november 29, 2006 09:05 |
Prachtig!!! Lieve knuffel van mij. |
|
michris: | Woensdag, november 29, 2006 02:13 |
Ik zal je vangen als het licht het duister maakt. Ononderbroken zodat je steeds weer opstijgt wanneer een nieuwe dag ontluikt. liefs, michris |
|
lonely 1: | Woensdag, november 29, 2006 01:03 |
schitterend! liefs, lonely 1 |
|
Riarno: | Woensdag, november 29, 2006 00:42 |
En hoe!! blijf maar wie je bent,fijn mens. a big hugxxxxkiss |
|
M@rcel: | Woensdag, november 29, 2006 00:37 |
en jij bent een warm liefdevol mens Maria heel,heel mooi geschreven Slaap lekker M@rcel |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 29 november 2006 | ||
Thema's: |