Vuisten die mijn gezicht raken
Tot aan bloedens toe
Woorden die mijn hart raken
Ze maken mij zo moe
Ik weet niet wat ik fout doe
Leef zoals zij dat wil
Maar liefde krijg ik niet
Het blijft ijzig en kil
Mijn broers zien me niet
Mijn zussen vinden me vies
Mamma wil dat ze mij negeren
Ik weet dat ik dit gevecht van haar verlies
Mijn ogen zitten dicht
Zijn bont en blauw
Mijn ledematen zijn gekneusd
In mijn hoofd is het grauw
De mensen om me heen zien het
De pijn elke dag aan mijn zijde
Toch helpen ze me niet
Ze zien en negeren, ze doen beide
Ik ben alleen geboren
Ik zal alleen het leven verlaten
Ik weet nog niet wanneer
Die stemmen in mijn hoofd blijven maar praten
Weer een pak slaag
Voor mij is de maat nu vol
Weer dat lege gevoel
Mijn hart is zo hol
Gevoelloos door de lichamelijke pijn
Wonden in mijn ziel
En mamma haar schuld dat ik nu van boven neer kijk
Omdat ik door haar van de trap af viel