Het dichtend hart
Ergens in een vroegere nacht
plots een dichtershart ontwaakt
ruw slaat het zinnen neer
zingt wat duistere liederen
en toch, de woorden vallen rauw
schrijven als zout in wonden
zodat ‘t elk hart doorboort
hebben hun zijn gevonden
En op een heldere morgen
zacht ingepakt in maagdelijk papier
wordt ’t dichtershart geborgen
en weeg jij ‘t op jouw hand
de woorden die jij erin vindt
die raken diep, zo diep
zij spreken van verdriet en pijn
en van onnoemelijk getreur
zó dat jij ‘t heel snel van jou werpt
temidden alle mensen
en daar dicht het nog steeds
zelf als ‘k mezelf verscheur.
**********
sunset 28-11-2006
**********
Templar: | Donderdag, december 07, 2006 20:45 |
klasse gedicht hier herken ik veel van . met vriendelijke groet T. |
|
Klaes: | Dinsdag, november 28, 2006 20:30 |
donders droef/mooi groet/klaes |
|
Hilly N: | Dinsdag, november 28, 2006 19:06 |
Bijzonder geschreven. Groet en fijne avond, Hilly |
|
Will Hanssen: | Dinsdag, november 28, 2006 16:40 |
Mooi Sunset, heel bijzonder mooi...... Liefs, Will |
|
Artifex: | Dinsdag, november 28, 2006 14:43 |
Bijzonder diep en rakend gedicht. Liefs, Artifex. |
|
kerima ellouise: | Dinsdag, november 28, 2006 12:00 |
niet alleen een dichtend hart, maar ook een dichters en een zacht, mooi hart... liefs, kerima ellouise |
|
Quadesh: | Dinsdag, november 28, 2006 11:18 |
mooi. liefs | |
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Dinsdag, november 28, 2006 09:26 |
zo werkt het wel delen ....helen.....herhalen... dat verscheuren ken ik ook.....maar het herschrijft zich zo weer opnieuw liefs knuff |
|