De dood lijkt dichterbij te komen
Ik kan het ruiken, voelen
En ik zie het in mijn dromen
Dierbaren die op mij wachten
Ik vraag hen hulpeloos
Angstig voor het einde
Om mijn leven te verzachten
Tijden, dagen die vergaan
Ik, die al die tijd nog heeft bestaan
Volhouden, doorzetten
Met elke laatste druppel ‘’wil’’
Knokken zonder enige liefde
Mijn leven, zwart en stil
Ik wilde je vol overtuiging zeggen
Ik hou van jou
Met overtuiging, maar zonder liefde
Door mijn hart, zo leeg en grauw
Ik wilde je stevig omhelzen
Met de laatste kracht die ik bezat
Maar voor ik daar de kans voor kreeg
Viel ik in het zwarte gat
De dood had dus al een tijdje
Achter me gestaan
En had, voordat ik je mijn liefde kon geven
Mijn allerlaatste bezit, waar ik op leefde
Iets vreselijks aangedaan
Hij trok mij in zijn wereld
die ik al die tijd als verlossing zag
maar die de kwetsbare draad
tussen jou en mij
nu echt tot breken had gebracht…