één slaapeloze nacht
is waar het mij naartoe
bracht.
één perfecte dag
waar alles toch zo verkeerd
zat.
Zo'n dag waar je normaal van wil dromen
maar die nooit echt uit zal komen.
Maar bij mij bracht het die dag tranen in mijn ogen.
Ik kan er niet aandoen en weet niet echt wat ik moet
doen.
Ik weet ik heb jou achter mij staan
en jij zal mij helpen om verder te gaan.
Dingen zijn gebeurd waar ik mezelf
niet toe in staat acht.
Maar je kan de tijd niet terug draaien
je moet het gewoon laten voorbij waaien.
Sorry was het woord waar ik
die dag mee sloot.
Tranen blijven zitten in mijn ogen
gevoelens blijven hier binnen razen.
Ik heb dit mezelf aangedaan dus zal
ik ook zelf een manier moeten vinden
om het te stoppen.
Het is een kwestie van tijd.
Het is een kwestie van pijn.
Het is een kwestie van verdriet.
Het is een kwestie van alles en nog wat
maar het is ook een kwestie van mezelf
te helpen om dit goed te maken ...