terwijl ik staar door het donker heen...
Met enkel de nacht in mijn zicht.
Denk ik aan de dag dat jij uit mijn leven verdween.
Twee ogen naar het niets gericht.
Talloze herinneringen razen door mijn gedachte heen.
Ik hoor de wind jouw stem fluisteren....
Maar terwijl ik weet dat je er niet bent,
ben ik toch aandachtig naar jou aan het luisteren.
Alsof ik van de realiteit was weggerend.
in mijn gevoel was ontsnapt.
een drukkende pijn......
wat ik nooit had herkend.
Alsof ik door mijn schaduw heen tot in de fantasie was gestapt.
Ik zie je daar staan,
want ik heb je te lang moeten zoeken.
ik weet dit beeld is mischien maar een waan,
even als het gevoel wat jij hebt bij mijn boeken.
maar de liefde wat nu bij ons al voorbij is gegaan....,
maakt deze waarneming enkel nog iets werkelijker