Ik kruip mezelf te binnen
En vang het losgelaten herfstblad
Dat mijn hart omcirkeld
In de hoop een teken te vinden
In de armen van mijn oorsprong
Onophoudelijke trillingen van mijn stem
Beïnvloeden mijn innerlijke koers
Nooit eerder lagen mijn lippen zo gedrenkt
In de rivieren van mijn levenswater
Wegen als kronkels in een hersenstad
Kennen geen einde toe aan de vragen
Ik leef in onwetendheid
en sterf … in eenzaamheid