Lief spinnetje op mijn muur,
zwart en met acht pootjes.
Heeft hij op den duur,
met de laatste loodjes.
Een web van goud geweven,
hij daalde daarna neer.
Heeft het aan mij gegeven,
het web klein en teer.
Hij zei dat ik het goed moet bewaren,
het goude webje van geluk.
Het is net als garen,
en dat gaat zo makkelijk stuk.
Maar mocht het eens gebeuren,
wat ik toch echt niet hoop.
Dan moet je maar niet treuren,
dan leg je daarin gewoon een knoop.
Het spinnetje had zijn zegje gedaan,
ik was blij en van binnen leeg.
zijn werk was voldaan,
want ik wis waarom ik het kreeg.
*De betekenis van dit gedicht is: dat als het even tegen zit, je zelf er weer voor kan zorgen dat het goed komt*