je ontkleedde je
gedachte na gedachte
ik ontleedde woorden
en gevoel
ik schrok
toen je naakt
jezelf in waarheid
aan me gaf
ontbloot van alle pijn
zag ik je jeugd
je baby zijn
na moeders schoot
je kapotte dagen
de jaren pijn
waarin je liefde
niet meer kon verdragen
samen hebben we gehaat
scherven zijn opnieuw gebroken
gelijmd en alles is nu uit gepraat
het verleden is door ons gewroken
wil melker
17/11/2006
sunset: | Vrijdag, november 17, 2006 21:02 |
Zo delend tonend mooi. Ik las las het in stilte graag. Liefs en heel fijne avond verder, sunset |
|
L.0vé: | Vrijdag, november 17, 2006 19:34 |
echt een super mooi gedicht!! héle mooie tekst! | |
Lady Decadence: | Vrijdag, november 17, 2006 19:13 |
Mooi! | |
misschien: | Vrijdag, november 17, 2006 19:08 |
rijm en een gedicht in een knap! groetjes mis |
|
Windwhisper: | Vrijdag, november 17, 2006 18:28 |
wouwwwwwww een pracht Cobie |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 november 2006 | ||
Thema's: |