En weer sprong er een kristallen bol
die de toekomst niet voorspeld had
in gruzelementen en het glas snijdt
in mijn huid mijn vingers kleuren rood
Het bloed drupt van mijn kootjes
en vloeit op de papieren- waar mijn
leven op geschreven staat met mooiere
letters dan de inhoud is- het vervaagt
De toekomst is nabij maar niet voorspelbaar
en mijn verleden gewist door het vocht
wat me in leven houdt- zolang nodig
om mijn toekomst te kunnen doorlopen
En te leven zoals het gaat
scientist: | Dinsdag, november 21, 2006 23:15 |
Een verleden wordt nooit volledig gewist, anders zou je niet zijn wie je bent... onthoud er de mooie dingen van! x |
|
appelboom: | Zondag, november 19, 2006 20:57 |
Heerlijk mooi geschreven en graag gelezen Liefs, appelboom |
|
dreadqueen: | Zaterdag, november 18, 2006 11:51 |
ja kan mezelf op dit moment herkennen.Droevig mooi geschreven en het einde toch zo hoopvol.Groetjes | |
MizzTeaQ: | Vrijdag, november 17, 2006 15:28 |
Prachtig Quadesh!En hoopvol absoluut! Dikke knuffel! |
|
Roland Hainje: | Vrijdag, november 17, 2006 14:04 |
hoe droevig ook, maar prachtig hoopvol geschreven!*gevoelige mensen, beleven intenser! zowel het negatief, als het positief;) groetknuff, Ro |
|
frankm: | Vrijdag, november 17, 2006 12:04 |
blood, sweat and tears, but hopefull vocht..... mooi joh qua frankie x |
|
sunset: | Vrijdag, november 17, 2006 09:22 |
Te leven zoals jij wilt en kunt, vind ik persoonlijk veel mooier en treffender. Jouw voel tonend overgebracht hier. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Artifex: | Vrijdag, november 17, 2006 07:53 |
Prachtig geschreven. En sterker nog, de toekomst wacht om door jou gemaakt te worden... Liefs, Artifex. |
|
lonely 1: | Vrijdag, november 17, 2006 00:46 |
hoopvol naar de toekomst toe, mooi verwoord; liefs, lonely 1 |
|
wijnand.: | Vrijdag, november 17, 2006 00:29 |
heavy mooi | |
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 november 2006 | ||
Thema's: |