Gebroken van binnen,
waar moet ik beginnen,
met mijn nieuwe imperium,
een imperium,
zonder die haat,
zonder die woede,
zonder al dat kwaad,
wat me keer op keer raakt
diep van binnen gebroken,
maar mijn hoofd nog recht,
amper gebogen,
voor de pijn,
waaronder ik lijd,
houd me hoofd recht,
zo dat niemand zegt,
kijk hij is depressief,
hij heeft een probleem
een probleem,
ja die heb ik,
ben ik me bewust,
maar ik weet,
dat het sust,
maar dat ik het niet meer vergeet,
zo alleen op deze aardbol,
enkel wat mensen,
maken me leven wat vol
kan ze nu niet vinden,
in de tijd dat ik ze nodig heb,
het laatste gevecht,
was een ware hel,
gestoken met een mes,
een snee in mijn borst,
met een litteken,
als blijvend letsel