Je bent al zolang niet meer gekomen
Eigelijk zou ik daar blij mee moeten zijn
Ik heb je al zolang niet meer gesproken
Maar waarom vind ik dat niet fijn

Waarom kan ik niet lachen als je er niet bent
Waarom kan ik niet verdergaan en je vergeten
waarom denk ik toch zovaak aan je
Het lijkt alsof ik ben bezeten

Mijn gedachtes vinden je zo geweldig
Maar mijn geweten kent de ware jij
Mijn wil zegt dat je ooit weer word
Zodat lachen mogelijk is tussen wij

Hoezo kan ik het niet afsluiten
En het achter me laten gaan
Waarom kan ik niet stoppen met denken
En jou moedwillig een stukje gedachten toestaan

Ik snap echt niet waarom niet
Zou willen dat jij een rede kan geven
Zodat ik kan stoppen aan je te denken
en verder kan met mijn leven