Waarom lieve meid heb jij niets tegen me gezegd
waarom heb je altijd alleen gezeten in dat gevecht
Je wist toch dat ik er altijd voor je zou zijn
maar daar heb je niet van geprofiteerd dat doet pijn
Om te zien hoe jij nu aan het lijden bent
je bent nu dat meisje wat ik nooit heb gekend
Je zei, ik zal er voor je zijn, dag en nacht
jij was het die van blijdschap over mij riep: Ze lacht
Maar hoe kon ik weten dat je het zelf net zo moeilijk had
ik zei je nog zo: Jou ben ik nooit zat
Maar je trok je er niets van aan
en je liet je nu voor het eerst echt gaan
Ik dacht dat je naar me toe zou komen als er iets was
dat zei je tegen mij ook als je mijn gedichten las
En nu heb je zelfmoord proberen te plegen
wil je dan echt dat we je aan gaan vegen
Lieverd, je had het zelf ook zo zwaar
en toch stond je altijd voor me klaar
Daarvoor wil ik je bedanken
en het liefst wil ik nooit meer janken
Door jou is dat niet meer zo veel
er zijn veel delen in mijn leven en jij bent zo een deel
Vergeet nooit dat ik van je hou
en wij gaan door tot een echte vrouw
Niet zo een meisje van dertien jaar
We zijn geen van beiden met leven klaar