-De trein-
toen ik klein was
zat ik eens in een trein
ik zat gewoon naar buiten te kijken
want ik was nog klein
na een paar minuten naar buiten te hebben gekeken
hoorde en zag ik
een coupé-deur opengaan
en toen kreeg ik schrik
ik zag een oude, versleten man
een baard zo wit en lang
en grote maar vriendelijke ogen
maar toch was ik bang
de man ging naast me zitten
en ik was een beetje bedeesd
keek dus weer daar buiten
ik was bang dat ik er was geweest
maar toen begon de man tegen me te praten
met zijn zware en lieve stem
zei dat ik niet bang hoefde te zijn
of ik hem kon helpen, want hij zat klem
eigenlijk durfde ik niet maar gaf toch toe
ik moest zijn lange jas tussen de deur halen
toen het was gelukt -niet moeilijk overigens-
zag ik zijn ogen stralen
hij pakte iets uit zijn zak
en ik keek toe
'ik ben Sinterklaas,
en bang voor me zijn is taboe'
toch schrok ik wel een beetje
wat snel over ging
want Sinterklaas nam me op schoot
en noemde me een lieveling
toen de reis afgelopen was
keek ik weer voor me uit
Sinterklaas was ineens weer weg
maar toch zag ik hem in de ruit
ik keek naast me op de stoel
zag een pakje liggen en maakte een lach
hij was me niet vergeten
dacht ik toen ik het cadeautje zag