jij was een uniek persoon
geen poespas maar lekker gewoon
altijd een vriendelijk woord voor iedereen
als ik je nodig had was je er meteen
je dagen moest je slijten in het ziekenhuis
dag in dag uit daar bijna nooit meer thuis
die vreselijke ziekte daar ging jij aan onder door
jou levens trein eindigde op een dood spoor
steeds zieker totdat je niet meer kon
het was die vreselijke ziekte die het van jou won
een laatste keer bij je op bezoek
daar lag je dan in dat ziekenhuisbed stilletjes in een hoek
ik knielde naast je neer tranen over mijn gezicht
je was op.. dit was het einde van jou aardse plicht
diep van binnen denk ik dat je op mijn bezoek hebt gewacht
ik zal bij je zijn als een engeltje op je schouder zei je me zacht
ik gaf je een laatste kus op je wang
je lachte een beetje maar je was erg bang...
het vreselijke telefoontje dat je er niet meer bent
een groot verdriet.. om jou , je was een wereld vent
je was en blijft nu als een engeltje mijn gabbertje voor ever
ik zal je nooit vergeten.....never
Ik draag dit gedicht op aan mijn overleden vriend Mike.