Hilarische, treurige dood
Het was de dood,
die zo plotseling kwam,
dat ik van de schrik,
keihard moest lachen
Hoe hilarisch ik het vond
dat je ineens verdween,
dat ik je nooit meer zou zien,
terwijl ik je elke dag zag
En toen stopte ik met lachen
In een moment van stilte
merkte ik je afwezigheid
De geluidloosheid vulde
elke gaatje van mijn gevoel
met somberheid en
met echte tranen
van verdriet