..Vroeger..
Altijd, na school…
was naar jou gaan..
het eerste wat ik deed.
Altijd was jij het die voor alles ging.
voor mijn vrienden, zelf voor mijn familie..
Als er gevraagd werd of ik mee ging..
was het altijd : ‘ Nee ik moet naar hem ‘
Als ik niet bij hem was, staarde ik naar z’n foto..
schreef ik z’n naam, en praatte ik over hem..
Gegeven moment, ging ik smoesjes verzinnen..
als ze vroegen of ik mee ging ergens naar toe..
Het kon me niet schelen ik wou bij hem zijn klaar.
Ik was geïnteresseerd, in alles wat met hem te maken had..
Als ik ook maar één keer niet zei dat ik van hem houdt..
voelde ik me klote, en was ik zo bang dat hij boos zou zijn..
was bang, bang dat hij mijn hart zou breken.
Toen het niet goed met me ging..
door ruzies, de spanning hier thuis..
Had ik het idee dat ik alleen hem had..
maar onze relatie..
begon steeds meer een stoplicht te worden..
Hij kon er niet tegen, om te horen dat het zo slecht ging..
hij had er eerst verdriet om, maar hij werd harder tegen me..
Terwijl mijn ouders steeds meer overal achter kwamen..
werd het voor mij steeds moeilijk..
en had ik steeds meer ruzie..
Ik moest afscheid nemen van veel mensen..
dat deed me veel verdriet..
Mijn enigste houvast was nu hij nog..
en ik was opgelucht dat ik hem nog mocht spreken..
Maar hij snapte het niet, en maakte het uit..
mijn leven was toen totaal kapot..
Elke keer als hij het uitmaakte voelde ik me niks..
dacht ik dat ik net zo goed dood kon zijn..
omdat me dan niks me nog hier hield..
Vrienden allemaal weg, hij weg, familie kapot..
nee het was niks meer..
Hij speelde met mijn gevoelens..
elke keer ging het goed, daarna weer fout..
En elke keer lag dat aan mij,
maar een ruzie komt door 2 mensen..
dus het was ons schuld, niet alleen de mijne.
Hij was het daar nooit mee eens..
ik maakte hem depri door mijn verhalen..
Maar ik realiseerde dat niet..
ik had ook geen keus..
Ik moest het vertellen..
kon het niet op blijven kroppen..
Ging er kapot aan..
Als ik mijn relatie wou redden..
moest ik mijn mond houden..
Voordat ik hem zou kwijt raken..
Door al dat verdriet en alles in me..
ging ik stomme dingen doen..
Wat voor dingen..
daar begin ik nu niet over..
dat is al bekend in mijn andere gedichten..
..Nu..
Ben ik hem kwijt..
het ging niet meer..
teveel ruzies..
hij schreef over me..
Ik vond hem veranderen..
in zijn nadeel..
Hij kwetste me, en schold me uit..
terwijl ik eigenlijk alleen wou helpen..
Het is moeilijk, heel moeilijk..
het is de boosheid die ik kreeg..
toen ik een stuk over mij op internet las..
De boosheid zette me door, tot deze beslissing.
maar ik zeg niet dat het de goede is.
Het gaat nog steeds niet goed..
het is zonder hem, onbeschrijfelijk pijnlijk..
Het afscheid was met ruzie en dat zit me nog steeds dwars..
heel vaak huil ik nog..
en maak ik ruzie, omdat het groten deels door..
de verboden regels kwam, dat we niet langer bij elkaar waren gebleven.
Ik weet dat ik een zwak voor hem heb..
het probleem is, dat hij dat ook weet..
Ik heb zovaak met hem geflirt, complimenten gegeven..
om hem terug te krijgen..
Heel vaak lukte dat, maar later niet meer..
hij weet dat ik gevoelig ben..
Hij weet wat hij moet doen, om iets voor elkaar te krijgen..
en dat is de rede dat ik me dit keer niet wil laten kennen.
Dit keer blijf ik weg, als hij me wil spreken of wat dan ook..
komt hij maar..
Maarjah.. het blijft allemaal moeilijk..
zo zonder hem, voel ik me alleen..
Ik zou nog één keer samen zo’n fantasieverhaal..
met elkaar echt mee maken..
Maar dat zal nooit waar worden..
Ik ga verder met mijn leven..
ook al is dat met veel verdriet..
gemis en boosheid..
Zal wel nooit rust hebben...
Ik wil namelijk niet zoals hem..
dood gaan met ruzie..
- 8 november 2006, van me afschrijven, mijn leven.
nog lang niet alles erin opgeschreven, versnelde versie..
wou nog niet alles helemaal precies blootleggen..
geschrevEn op het liedje : Because of you.. -