Broer
Meer dan dertig jaar geleden,
waren wij samen de oudste twee.
Onder ons kwamen twee kleintjes,
daar bemoeiden wij ons niet mee.
Ik was vijftien toen het noodlot toesloeg,
voelde me verlaten, van twee naar één.
Niemand had dat in de gaten maar
mijn lieve broer, liet mij alleen.
We deden echt niet alles samen
maar zaten altijd op één lijn.
In vele dingen was jij mijn voorbeeld,
daarom deed jouw dood mij zo'n pijn.
Denk nog vaak met een stille glimlach,
voel me dan weer verbonden met hem.
Als het in mijn hoofd echt windstil is,
hoor ik weer eventjes
zijn plagende stem.
waren wij samen de oudste twee.
Onder ons kwamen twee kleintjes,
daar bemoeiden wij ons niet mee.
Ik was vijftien toen het noodlot toesloeg,
voelde me verlaten, van twee naar één.
Niemand had dat in de gaten maar
mijn lieve broer, liet mij alleen.
We deden echt niet alles samen
maar zaten altijd op één lijn.
In vele dingen was jij mijn voorbeeld,
daarom deed jouw dood mij zo'n pijn.
Denk nog vaak met een stille glimlach,
voel me dan weer verbonden met hem.
Als het in mijn hoofd echt windstil is,
hoor ik weer eventjes
zijn plagende stem.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, november 08, 2006 15:20 |
| Integer lief zacht herinnerend verwoord. Liefs en mijn meevoelende genegenheid, sunset |
|
| red one: | Woensdag, november 08, 2006 13:34 |
| hier krijg ik kippevel van.. wat heb je dit geweldig omschreven heel droef maar ook zo dapper... liefs redje |
|
| switi lobi: | Woensdag, november 08, 2006 13:23 |
| Laat hem maar heerlijk bij je zijn in die fijne herinneringen... Dikke kus, liefsliefs....switi lobi |
|
| Quando: | Woensdag, november 08, 2006 11:44 |
Droef - mooi wel. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: m@rj@n | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2006 | ||
| Thema's: | ||