Mijn hoofd leeg en het hart ergens beneden
Heldere momenten schemeren door op gegeven klanken van mr. viool
Er achter een opkomende piano
Ik sluit de ogen en raak orientatie kwijt
Niet tot mijn spijt
Ik wil niet meer weten wie ik was, niet meer wie ik behoorde te zijn
Die dunne snaar er doorheen
Verteld mij dat ik daarop wil voortborduren
Ik steven af op een licht in de verte van mij reikwijdte
Ergens blijft het doorgaan dat verloren kansen er zijn geweest
Ook al waren die er nooit en ook altijd
Verder is het stil
Hoor ik die viool weer meeleven mijn hoop
Dans ik in gedachten naar haar stem
Omgedraaid, tevreden en angstvallig zit ik hier
We blijven niet wat we zijn zeg ik je blij
Dan weer zweer ik
Vraag ik me echt het nut nu af
Grijp jezelf maar vast in je kraag
Je mag alleen maar ook met twee zijn
Het verdriet wordt steeds echter
Sluipt dichterbij op commando van mij
De tegenstrijdige drum blijft achter en springt dan weer twee stappen vooruit
Iets is gemaakt en opgebouwd
Vraag ik mij dit nu wel af
Wil ik dat vergeten
Ritme sleurt me naar de open zee
Lichte wolken en wat grijs
Contraperspectief, algoritmen omlijst
Redt mooie taal ook al niet
Op aard zal het geschied
Niet over of boven
Niet teniet