Dans mij, geef me een mineur en een primeur
op deze late avond. De kans dan wij vandaag
onze liefde kussen kunnen is miniem, en
unaniem besluiten wij dat de passen dan
maar vrij moeten zijn, en de armen van de heer
breder dan die waarin ik een poging doe te hangen
Ik loop wel, op de schoenen die me net
te klein zijn, maar wie mooi is lijdt pijn
en ook zonder de schoonheid zijn de stappen
te groot als het hemelbed, waarin ik alleen
lig, deze nacht.
Lach maar, deel mijn verbitterde humor
De enige stoorzender ben ik en als een kenner
weet jij dat la danse de zorba te snel gaat
voor mijn voeten en mijn tenen krommen
wanneer mijn benen over ze struikelen
Mijn nagels in je rug, zucht niet dat ik de jouwe
stuk trap, wanneer ik draai op mijn te hoge hak
Jij leidt, en lijdt want gedeelde smart is half en
je krijgt van mij het dubbele. Tenslotte kus ik je
toch maar tegen beter weten in, ver weg zit je
dieper geworteld dan ik weten wil en ontken
ik maar dat ik je niet vergeten ga, als zoveel
wanneer de laatste noot geslagen heeft en onze tijd erop zit.
| remie: | Donderdag, november 09, 2006 17:49 |
| als je pootjes in de knoop komen moet je eens aan line dance doen...hahahaha weet er alles van....liefs remie | |
| wijnand.: | Dinsdag, november 07, 2006 23:45 |
| een geweldige combi gedicht en achtergrond ondanks het wat lang is verveeld het geen moment Mijn complimenten hiervoor |
|
| Tika: | Dinsdag, november 07, 2006 22:17 |
Juist, gegarandeerd ga ik hier van verliezen, maar tegen zo`n gedicht vind ik dat zeker geen schande. Om een lang verhaal kort te maken...bravo! Kus en liefs Tika |
|
| Mathilde: | Dinsdag, november 07, 2006 21:51 |
wat een heerlijkheid om dit te lezen!! (ondanks de bittere ondertoon) liefs, mathilde |
|
| Auteur: Panta Rhei | ||
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2006 | ||
| Thema's: | ||