violen speelden hartengeel
je danste op een
blauwe streep muziek
je lichaam straalde
bewoog in zachte melodie
het overvloedig wit
uit schuiftrompetten schitterde
felle tonen maakte korte metten
met een lichte vleug magie
de korte ademstootjes
parelden in opvliegende
klanken, ze lokten het applaus
het juichen en zacht janken
violen speelden hartengeel
tegen zwart van roffels pauken
het podium verloor zijn zicht
doofde langzaam uit in tegenlicht
je danste rood de laatste glimp
een pirouette van ingevallen stilte
je gaf je oogverblindend bloot
voordat einde de gordijnen sloot
wil melker
06/11/2006