Mijn hart dat bloedt, doet ontzettend veel pijn,
Ik geloofde heel sterk in ons geluk, maar het mocht
niet zo zijn.
Ik voel me zo leeg, zo verloren, weet niet meer
waarheen,
Ik zoek naar jouw woorden, geruststellingen, ik
luister… maar hoor er geen!
Anderen staan voor me klaar, willen me troosten, maar
toch zie ik hun niet,
Want ik ben verblind door mijn tranen, verblind door
mijn verdriet.
Oh God, hoor je mijn geluidloze schreeuw? Hoor je het
bonzen van mijn hart?
Oh God, zie je doorheen de tranen in mijn ogen de pijn
en de smart?
Want niemand anders die het ziet, sluit het op hier
vanbinnen,
Doe zo mijn best om te verwerken, maar weet niet hoe
eraan te beginnen.
Waar moet ik naartoe met de gevoelens die ik voor jou
heb gevoeld?
Waar moet ik naartoe met mijn liefde die voor jou was
bedoeld?
Ik voel me zo rusteloos, zo opgejaagd, als een gekooid
dier,
Wist ik maar hoe ik dit alles ongedaan kon maken, wist
ik maar een manier,
Mijn hoofd doet zo'n pijn van de gedachten die
rondtollen in mijn hoofd,
Ze bosten tegen elkaar, klinken zo luid, hebben mijn
stem verdoofd,
Ik slik, en slik, … en hap naar lucht maar krijg die
brok niet uit mijn keel,
Ik probeer alle stukken van mijn hart bij elkaar te
zoeken om het terug te brengen tot één geheel,
Oh God, ik val, ik stik, … maar misschien stopt dan de
pijn,
Als ik maar even kon wegvluchten uit mijn hoofd,
verlost van mijn herinneringen kon zijn.
Je beseft pas hoeveel je om iemand geeft als hij uit
je leven is weggegaan.
Dan pas besef je ten volle dat je met hem door het
leven wou gaan.
Door mijn ongeduld, maar ook oprechtheid, heb ik onze
toekomst weggegooid,
Maar ik heb met heel mijn hart van jou gehouden,
vergeet dat aub nooit!