Niets meer...
De haat die ze voelt voor dit leven
Wil maar niet verdwijnen
Ze ziet alleen maar wolken
Bang dat de zon nooit meer zal schijnen
Die pijn die ze altijd voelt
Die eeuwige duistere aanwezigheid
Die haar aan het verslinden is
Ontneemt haar alle tijd
Alles wat ze is kwijt geraakt
Alles wat haar is ontnomen
Daar is het nu te laat voor
Ze kan niet meer ontkomen
Die laatste adem die ze wil blazen
Laat maar op zich wachten
En die eeuwige onwetendheid
Ontneemt haar al haar krachten
Wil maar niet verdwijnen
Ze ziet alleen maar wolken
Bang dat de zon nooit meer zal schijnen
Die pijn die ze altijd voelt
Die eeuwige duistere aanwezigheid
Die haar aan het verslinden is
Ontneemt haar alle tijd
Alles wat ze is kwijt geraakt
Alles wat haar is ontnomen
Daar is het nu te laat voor
Ze kan niet meer ontkomen
Die laatste adem die ze wil blazen
Laat maar op zich wachten
En die eeuwige onwetendheid
Ontneemt haar al haar krachten
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: just... | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2006 | ||
| Thema's: | ||