gehavend staan je ogen azend op haar doelwit
- bekijken iedere schenk van mijn lichaam -
trapsgewijs je gevoelens – zodat je me telkens
naar beneden kan gooien - waaraan ik gehoorzaam
zolang je me voed met liefde, me opdraait
verschuil ieder gevoel – ik weet dat je kleurenblind bent –
ik ben nu de herfst, vlek druppelsgewijs de inkt
uit en vervaag het papier, alles lijkt zo ver van hier
- zelfs je woorden – ik ben en zal altijd zijn
zolang ik weet dat je wacht
op mijn bevestiging voor het slapen gaan
je ruwe nagels trekken oude wonden open
samen drinken we mijn bloed – mijn leven
door jou aderen – de tijd ontloopt haar plicht
nu dans ik op je tranenzee, grijp me vast
in de groeven van je hart, nestel me tot een thuis