Een klein jongentje, kon de wereld niet,
Gekrenkt in zijn onschuld
Gebroken van verdriet
Gekweld door angst en enge dromen
Zijn zorgeloosheid, blijheid van het kindzijn,
Werd hem ineens ontnomen
En ach, hij was nog maar zo klein
De lichtjes in zijn kinderoogjes uitgedoofd
Zijn stem gesmoord
Zijn eigen ik vermoord...
Alleen maar die stille pijn van binnen
Praten willen maar niet kunnen, niet wetend waar te beginnen
Inmiddels een man geworden liefdevol en zorgzaam
Mijn lippen zeggen met liefde zijn naam
Begrijp als hij er eventjes niet is...
Ik begrijp het... een herbelevenis
Mijn allerliefste ik hou van jou en zal er altijd voor je zijn