‘TOEVALLIG’ EEN VOORKEURSMENS
Weet je, het valt me zo vaak op dat mensen vooraf al een bepaalde voorkeur hebben voor muziek. En waar het op is gebaseerd? Ik zou het niet weten, werkelijk niet.
Ik weet dat ik, bij onze vijfenzestig jarige buurvrouw, niet aan moet komen zetten met Ali B. of iets in die geest. Dat zij alleen maar alles van Fraus Bauer prefereert en niet te vergeten te vermelde: het liefst alleen de Duitse versies. En mijn moeder; die kan niks anders verdragen dan zwaar klassieke muziek!? ‘Omdat ik daar nu eenmaal mee ben opgegroeid’, is haar veel belovend argument.
Maar weet je, mijn moeder en die buurvrouw zijn niet de enige voorkeursmensen hoor. Als ik nu de straat op zou gaan en zomaar aan de mensen die voorbij komen zou vragen naar een naam van een muzikant of iets wat ‘toevallig’ niet in hun straatje ligt, dan hebben ze vaak bij het horen van de naam alleen al de neiging om te zeggen ‘nee, dank je wel’, terwijl ze de inhoud van de naam vaak niet eens kennen.
Ooit ‘toevallig’ een muziekwinkel binnen gelopen en niet snel genoeg het juiste kunnen vinden. Of misschien wel eens een cd-hoesje vluchtig gezien, waarvan de kleur of de lay-out niet beviel.
Maar wil dat zeggen, dat de muziek, de inhoudelijke stof, dan ook maar meteen moet worden afgedankt? En ik zal het je nog sterker vertellen, dat sommige mensen nog bonter kunnen maken. Ik herinner me die man van laatst nog. Die zat voor ons tijden een theatershow van Plien Piep. Hij hoorde een deuntje dan Plien speelde op zijn accordeon. Dat deuntje kwam hem wel heel erg bekend voor. Plien vroeg toen aan het publiek of ze het kende en het antwoord was ‘telefoon’. Gelukkig werd het hem later allemaal duidelijk. Dat deuntje dat tegenwoordig gebruikt wordt als deuntje voor een Nokia telefoon, is al jaren geleden gecomponeerd door Chopin. Wie dat is doet er nu even niet toe, maar de zaal lag dubbel van het lachen. En vond het een grappige wetenswaardigheid. Alleen die ene man voor ons niet. Hij zei dat hij de volgende dag meteen zijn telefoon ging inruilen, hij haatte klassieke muziek. En volgens mij zei hij dat niet alleen, maar heeft ie het ook nog echt gedaan ook.
Maar ja, wat ik me dan afvraag: moet ik dat dan ook doen? Moet ik mij ook zo door een theatershow laten beïnvloeden, omdat er ‘toevallig’ een deuntje van Chopin, Haydn, Bach of iemand anders op mijn mobiele telefoon staat?
Ja, het is waanzin, Plien zei het zelf in één van zijn volgende theatershow. Ringtones zijn muziekjes om je te herinneren aan een oproep, een sms of hoe ze dat tegenwoordig ook noemen. Als je dan niet van klassieke muziek houd, zet je telefoon dan op trillen. Of noemen ze dat tegenwoordig ook al muziek? Ik bedoel dat trilgeluidje hè?! Weet je, waarom zouden wij ons zo druk maken om een muziekje, terwijl Beethoven tijdens zijn leven niet eens wist dat hij de eerst DJ zou zijn?!
Weet je… Weet je waar ik mij drukker om maak? Dat mijn pc het woord ringtones niet kent, terwijl het toch echt een woord is van deze tijd. Wel overgewaaid vanuit een ander land, maar toch, het is ‘toevallig’ een woord van deze tijd. Als ik het aanklik en dan lees wat ik zie, dan denkt mijn pc dat ik het heb over Ding-Dongs. Wat dan voor mij weer een onbekend woord is. Of toch niet? Ding-dongs doet me, ‘toevallig’ met een omweg weer denken aan muziek. Het klokkenspel, de buisklokken.
Ik geloof dat elk geluid in de wereld ons wel ergens aan zal herinneren. Niet dat het me altijd boeit hoor, maar toch. Ja toch? Zo is het hè? Maar ja, ik blijf toch elke dag mijn lied zingen, hoe vals het ook is, wat anderen er ook van denken, of ze het nu mooi vinden of niet. Ik hoop niet dat ik ook zo’n voorkeurmens ben. En jij moet dat ook maar eens proberen! Want ik zie wel dat jullie mensen je nog te vaak laten leiden. Echt, je moet het! Je moet het proberen! Doe je het? Voor mij..? Of wil jij ook ‘toevallig’ een voorkeurmens zijn?
Kuzz Rianne
(monoloog voor mijn studie)